Amelinghausen (bij Lünenburg)

Dag 40 Van Fredericia naar Amelinghausen (woe 28 juni 2017)

Met een bleek zonnetje laten we Fredericia en Windkracht 7 achter ons. We volgen de E45 richting Hamburg, maar om de drukte daar te vermijden, kiezen we daarna voor een oostelijk liggende variant, waardoor we via de 404 in de buurt van Lünenburg uitkomen.

Daar brengen we de voorraad spijs en drank weer op peil en nemen er rustig de tijd voor. Vervolgens nemen we een binnen weggetje naar Amelinghausen.

We staan dit keer eens niet aan het water, maar aan de rand vaneen bos, een mooi natuurgebied. Naast het camperterrein zien we de ingang naar een zwembad. Het is er erg rustig. Met slechts een handje vol Duitsers hebben we het prachtige buitenbad (25°) voor ons zelf.

Na het apéritif prepareren we de rookdoos voor makreel en geep. Die laatste heb ik nog nooit geproefd. Het blijkt een verrassend lekker visje met een verfijnde smaak. Lijkt een beetje op sardien. Heeft alleen 10 x zoveel graten. Het is een heel werk op je bord maar de smaak maakt alles goed.

Bij het bestuderen van de kaart voor het traject van morgen, zien we dat we te maken hebben met een grensgeval. In principe kunnen we naar huis rijden. Óf we nemen nog een overnachting bij de grens. Ligt een beetje aan het humeur van de chauffeur. Dat behoeft een uitleg.

Om een reis als de onze probleemloos te laten verlopen, moet je goeie afspraken met elkaar maken. Niet alleen over de taakverdeling (eerder besproken) maar ook over de te maken keuzes. We werken daarom met een goed functionerend systeem. Bij vraagstukken of bij ingewikkelde keuzes hebben zowel chauffeur als bijrijdster ieder een stem. Wanneer echter de stemmen staken, dan geeft de stem van de chauffeur de doorslag. We hebben op die manier vele discussies en wellicht ook ruzies met succes in de kiem kunnen smoren. Ik zou echter aanraden, het systeem niet buiten de camper uit te proberen.

Omdat de kans aanwezig is dat onze reis morgen eindigt, ofdat we misschien nog een nacht ergens in oost Nederland gaan camperen, is dit het laatste reisverslag van deze trip. Oorspronkelijk bedoeld om zelf terug te kunnen kijken waar we allemaal zijn geweest. Dit, omdat we de nog niet bereisde delen van (vooral) Noorwegen nog eens willen gaan bekijken. Gaandeweg kregen we steeds leuke reacties. Bedankt daarvoor. Misschien lopen we elkaar eens tegen het lijf in ons mooie Volendam. Misschien ook niet. Zal mij benieuwen..

Malmö Fredericia

Dag 39 Van Malmö naar Fredericia

Vanuit de camper kunnen we De Brug over het water zien liggen. Mooi schouwspel. We moeten nog even door de stad en Windkracht 7 trekt met ons mee. Onderweg ruilen we onze laatste Zweedse kronen in voor wat Zweedse taartjes. Je weet maar nooit wat je allemaal kan overkomen met al die lange bruggen.

De eerste brug kost 835 Kronen. Rond de € 85 en ziet er ook van boven magistraal uit. Diep onder je varen speelgoed zeilbootjes af en aan en het kost een beetje moeite om de camper tussen de lijntjes te houden. Zonder problemen rollen we naar beneden naar Denemarken en korte tijd later volgt de tweede brug met Dkr 365 (rond de € 50), die minstens zo spectaculair is.

We richten ons daarna op Fredericia waar we waarschijnlijk voor de laatste keer wat rendement uit het Scandinavische gerei kunnen halen. De stad ligt aan een baai en er zijn plekken zat om te werpen. We vinden een ruime kade waar al wat hengelaars staan. Zie er goed uit. Een ruim veldje om te verpozen en het zonnetje schijnt. Na de lunch meteen gestart met testen van aas en bodem. Na een half uurtje werpen, geen enkel resultaat terwijl om me heen de gepen me om de oren vliegen.

Metertje of vijftien links en rechts van me staan Denen, die geen enkele andere taal spreken. Ze laten me echter zien dat ik met het verkeerde aas werk. Ze gebruiken een werplood met een lint van draadjes er aan waar de geep zich aan vast bijt. Het domme creatuur laat pas weer los als je hem vast pakt. Gré knipt van alle soorten stof die in de camper aanwezig zijn een strookje af, maar lau loene. Er schijnt geen andere soort vis in de baai te zwemmen, want alle azen zijn ingezet en niets helpt.

Gelukkig komt er een Duitser aan, die bereid is om mij een setje van die malle draadjes te lenen. Want, zegt hij, er komst straks een auto langs waar je zo’n setje voor € 5 kuntkopen (omgerekend uit Dkr). Bij de eerste worp haal ik al zo’n geep naar boven. En er volgen er meer. Wat een heerlijk gevoel wanneer de hengel in je hand begint te vibreren..

De auto komt inderdaad langs en de Duitser wordt bedankt. Wat zijn hengelaars toch aardige mensen. Man woont bovendien aan de Boden See. Dank zij Sjef en Annie hebben we voldoende stof ervaren voor een aangename conversatie tijdens het werpen.

Na de gepen kwam de makreel langs en dus we kunnen een dezer dagen weer gaan roken. Er gebeurde trouwens nog iets opmerkelijks tijdens het vissen. In de baai zagen we een aantal keren enkele bruinvis paartjes mooie duikelingen maken. Een boeiend schouwspel waar we niet op hadden gerekend. We fileren de vangst op de kade en laten alles weer netjes nagespoeld achter. Zoluidt de hengelcode nou eenmaal.

Morgen weer wat verder zuidwaarts. Nog geen idee waar we zullen stoppen. Zou zomaar Hamburg kunnen zijn. Of niet. Zal mij benieuwen..

Naar Malmö

Dag 38 Van Jonstorp naar Malmö

Na succesvolle afronding van taken rond het water management ging het weer zuidwaarts richting Malmö via de E 6. Halverwege stoppen we bij een winkelcentrum. Niet alleen omdat ik me sanitair wil ontspannen, maar vooral om het assortiment diepvriesvis van ICA op de foto vast te leggen. Je moet immers weten wat je concurrent allemaal uitspookt. We stellen vast dat Platvis Holland nog steeds een deuntje meezingt en het is een kleine moeite om het thuisfront in Edam even op de hoogte te houden.

Tegen lunchtijd arriveren we in Malmö, de derde stad van Zweden. We rijden eerst even naar het centrum. Zowel bijrijdster als chauffeur beamen dat Malmö best de moeite waard is. We parkeren de camper onder de Turning Torso, met zo’n 190 meter het hoogste gebouw van Zweden. Zo kunnen we hem straks gemakkelijk weer terug vinden.

Vanwege de ons nog steeds achtervolgende windkracht 7 pakken we de fietsen niet uit en kiezen voor de bus naar het centrum. We bezoeken het Malmöhus, het Moderna Museet en de Lutheraans St.Peters Kyrka uit de 14^eeeuw.

Na het bezoeken van een religieus instituut reageert mijn fysiek altijd vrij onmiddellijk. Krijg dan terstond water in de mond bij het zien van een konditorij. Gelukkig zit Konditori Katarina al 70 jaar op een steenworp van St.Peter en laven we ons aan Zweedse zaligheden.

Aangesterkt pakken we de wijk Lilla Torg nog even mee en kunnen nog steeds niet wennen aan de prijs per glas droge witte. Blij dat de creditcard mee was. Maar ja, het is er dan ook beregezellig en je krijgt er bovendien een glas echt Zweeds water bij. Omdat we ons lijstje nog niet hebben afgewerkt, beperken we het innemen.

Cultureel weer opgeladen, vinden we de tegen de avond de camper weer terug en bij het apéritief zien we dat de laatste Rheingau Riesling zal gaan sneuvelen. Zowaar een ernstig probleem. Nou kan je in Zweden van alles krijgen, maar ’s avonds gaat het hek naar beneden bij de slijterij, terwijl buurman juwelier z’n etalage ongemoeid laat. Alcohol lijkt duurder dan edel metaal en schijnt op zowel Noren als Zweden een vreemde aantrekkingskracht uit te oefenen.

Met uitzicht op Dé Brug maken we daarom plannen om aan het continent te gaan denken en pas dáár onze voorraad weer op peil te brengen. Misschien doen we dat morgen al. Anders overmorgen. Zal mij benieuwen..

Van Bua Hamn naar Jonstorp

Dag 37 Van Värobackanaar Jonstorp (zo 25 juni)

Wat een nacht! Aanwakkerende windkracht 7 hield ons vannacht in de greep. We weten nu weer waarom we destijds onze zeilboot hebben verkocht. De hele nacht zijn we heen en weer geslingerd. Luchtvering leeg laten lopen. Niets hielp. Bovendien geselde de ene bui na de andere het dak van de camper. Aan het einde van de nacht ging het pas weer gewoon regenen, de wind nam wat af en zijn we ingedommeld. Pas om 9.00 uur wakker met een volle zon. Water geloosd, water ververst en opgefrist weer verder zuidwaarts.

We gaan van de E6 af en bezoeken Varberg. Leuk stadje meteen ouderwets houten badhuis op palen in de zee, waar meneren en mevrouwen vroeger gescheiden konden baden. Nu is het een restaurant en iedereen zit weer door elkaar. Ze hebben er een strand en een grote hoge vesting voor de verdediging van de stad. Wandeling ondanks harde wind, de moeite waard. Er vertrekken ook van hier boten naar het Deense Grenaa. Door de hoge golven ziet het er niet aantrekkelijk uit.

We rijden verder zuidwaarts en bezoeken Halmstad, dat wat groter is. We zien een leuke lang gerekte haven met een gezellig wandelpad ernaast. Volgende week arriveren daar wat Tallships voor een race. Voor de rest worden we van de stad niet echt opgewonden.

We gaan door en stoppen bij de volgende baai. Het dorpje Jonstorp heeft een mooie camperplaats waar zes campers kunnen staan. Wij komen als eerste aan. Een superplek aan zee. Klein restaurantje en een piepklein haventje met kraakhelder Kattegat water. Ik werp weer wat en werp weer twee kleine kabeljauwtjes terug. Niet de moeite de pan smerig te maken. Gelukkig hebben we alternatieven in de koelkast waar eerlijk gezegd het staartje ouwe Chianti beter bij past.

De zesde week is begonnen en morgen is Malmö het doel. Voorzichtig beginnen we rekening te houden met de overtocht naar Denemarken. Door de aanhoudende wind ligt een bootje daar naar toe, niet voor de hand. Gelukkig zijn er tegenwoordig ook bruggen. Zou zomaar kunnen dat we ons daar opgaan richten. Mij benieuwen..

Göteborg naar Bua Hamn

Dag 36 Van Göteborgnaar Väröbacka (24 juni)

Dag begint met regen. We besluiten Göteborg te laten voor wat het is. Komt nog wel een keer. De gehele ochtend bezig geweest met oplossen van ons internetprobleem. Een echt regen klussie. Een prepaid contract met Orange.es waarbij je in heel Europa kosteloos kan blijven roamen. Na 15juni weliswaar aangepast, maar blijft toch makkelijk. Áls het werkt…Kwam er zelf niet meer uit. Thuisfront gebeld. Ook niet. Zelfs scheldwoorden in het Spaans richting het modem werken niet, dus uit armoede dan maar camperplaats opgezocht met betaalde wifi. Staat geld genoeg op m’n Orange account, dus bellen met die Spanjaard. Hij legt uit dat mijn contract is verbeterd. "U had immers eerst 100 Mb voor € 1. Hebben we na 15 juni voor meneer goedkoper gemaakt naar 1 Gig voor € 7. En uw 1 Gigabyte is nu opgebruikt, dus er is geen internet meer”. Hoe kan ik dat nou weten??? “Kunt u allemaal zien op internet…..” Mijn corazón slaat muy rapido op hol. Daar ben je nou de hele ochtend mee bezig geweest! De lieve man kan het ook niet helpen, maar ben blij dat ie niet tegenover me zit.

Gelukkig is het contact met de wereld tegen de namiddag weer hersteld en gaan we verder met genieten. De camperplaats staat weer aan het water, dat nu Kattegat heet, maar dat terzijde. Het is namiddag, dus het water loopt terug. Een beetje hengelaar weet, dat je dan beter niet kan vissen. De wetten van de hengelsport trotserend, klauter ik de pier op en voel dat de wind met kracht 7 me probeert terug te duwen. Vergeten de Jezussandalen te verwisselen voor Theo Tol schoeisel, waardoor enkels het zwaar te verduren krijgen bij het bedwingen van het basalt.

Met de kop in de wind en de blik strak naar de zee, werp ik met al m’n kracht het lood in een boog richting Denemarken. De wind giert om me heen en pikt draad met lood en aas mooi op, om het achter me weer neer te gooien tussen de kieren van de rotsblokken. Dat ontbrak er nog aan. De andere kant van de pier dan maar geprobeerd. De wind draagt het geworpene ver mee, maar krijg het zakie weer terug, voorzien van een baal wier om de makrelenhaakjes heen. Ik blijf een half uurtje ploeteren en zie vanuit de verte dat Gré de tuinstoelen uit voorzorg naar binnen heeft gehaald. Iedere stap dichter bij de camper brengt windkracht 7 een bekende geur naar me toe. Mijn dierbaar lief heeft me verrast met een “Dikke Koek”. Mijn gevoelige karakter begint spontaan te smelten. Heet uit de oven gaat er een kaasschaafplak boter overheen en de Nespresso doet de rest. Jongens wat een feest.

Morgen verder zuidwaarts. Eerst Varberg, dan Halmstad en einddoel misschien Malmö. Of misschien ook niet. Zal mij benieuwen..

Moss - Göteborg

Dag 35 Van Moss naarGöteborg (23 juni)

Vrijdagmorgen vroeg stond de kade alweer vol met hengels. Het water was wassend en de ene na de andere makreel vloog door de lucht. Het aas bleek op en daar we voor vandaag een druk programma hadden, hebben we de hengel helaas niet een paar uur kunnen laten trillen. Met een bedrukt hart verlaten we de gezellige kade en vertrekken we vroeg naar de E6 richting Göteborg

Halverwege de rit ligt op 30 km van de E6 het plaatsje Kungsham aan de kust. Daar ben ik in de vorige eeuw een aantal keren geweest. Je kon toen tussen de steigerplanken door, de kreeften over de bodem van de zee zien lopen. Vanaf het terras van een restaurantje haalden ze de kreeft naar boven en ze serveerden de staart eenvoudig op een sneetje geroosterd brood. Zal de smaak nooit vergeten.

Hoewel het toenmalige bedrijf het niet heeft gered wilde ik Gré zowel sfeertje als kreeft graag laten proeven. Het is een schattig stadje waar dat restaurantje op palen boven het water staat. Helaas heeft niet alleen mijn klant, maar ook het restaurantje het niet gered. Niettemin was het ritje de moeite waard. Bovendien een mooi stukje kust.

En dat was maar goed ook, want het is daarna begonnen met regenen en niet meer opgehouden. Waarschijnlijk was het slechte weer de oorzaak van ons falende modem. Noodgedwongen stopten we bij Mc Donalds om wat McFlurry’s en wat data binnen te halen.

Voor een goede camperplaats moeten we 20 km zuidelijk van Göteborg wezen en dat is niet zo uitnodigend om de stad te gaan bekijken. We struinen daarom het centrum af en vinden toch nog een plekje, niet ver van het grote stadion van de FC in een parkje. We roken makreel in de onvolprezen rookdoos en het resultaat is bijna net zo goed als de kreeftenstaart van destijds.

Op dat gezellige plekje aan het parkje wordt het steeds gezelliger, waardoor het min of meer vast staat dat we daar wegens drukte straks niet kunnen slapen. Da’s nou het voordeel van een camper. We draaien de stoelen om en verkassen naar een rustiger plekje iets verderop in de stad. Hopelijk is het weer morgen opgeknapt om nog wat meer van Göteborg te zien. Zal mij benieuwen..

Oslo Moss

Dag 34 Van Oslo naar Moss

De dag begon met korte broeken weer. Na de warme flip laten we de Garmin naar Vigelandsparken rijden. Het park is gratis en het ligt blijkbaar maar 5 km bij ons vandaan. Garmin geeft ook aan, dat hij richting centrum wil. Dat betekent geen onbetaald parkeren meer. Er blijken nog meer mensen op deze zonnige dag het zelfde idee te hebben. Er is geen parkeerplek meer te vinden. Tot onze grote schrik rijden we bij het zoeken naar een plekje ook drie keer onder het tolpoortje door ( +3,5 t Nok110) á € 11,50per rondje. Uiteindelijk vinden we een Moskee. Het is daar verboden te parkeren, maar we gokken er op dat Heer Handhaving eventjes elders werkzaam is.

We wandelen door het schitterende park waar jongelui picknicken in het gras, schoolkinderen voor hun meesters opdrachten uitvoeren en Japanners hun camera’s laten klikken. Het is er beeldschoon. De Heer Vigeland (1869-1947) was beeldend kunstenaar en heeft dit park zelf ontworpen, zodat hij er zijn beelden kon plaatsen. Het zijn allen naakten, gehouwen uit graniet of gegoten in brons. Elk van de 200 getoonde beelden is een hoogstandje. Waanzinnig mooi. Geen wonder dat hier jaarlijks een miljoen bezoekers naar toe komen. Let bij de foto’s vooral op het uit één stuk graniet gehouwen kind. Zijn meest bekende werk. Die gezichtsuitdrukking blijft je bij..

We zijn onder de indruk van het park en tegen een uur of twee zoeken we de moskee. Gelukkig is Handhaving nog niet langs geweest. Met een goed gevoel over deze prachtige stad vertrekken we uit Oslo en laten blij, de ontelbare (automatische) toltrajecten achter ons. Het barst er van de bruggen en tunnels en bij iedere bocht die je neemt gaat je nummerplaat op de kiek. Iedere camera is goed voor minimaal € 5,00 en hoe dichter bij het centrum, des te hoger de bedragen.

We nemen de E6 naar het zuiden en genieten van het mooie weer onderweg. We komen langs Moss en besluiten dit stadje te bekijken, want het heeft een haventje in het fjord! We vinden een leuke camperplaats aan het water waar wel 20 hengelaars staan te vissen. Ik wring me er tussen in en we gaan vandaag voor makreel. De rookdoos hebben we immers niet voor niets meegenomen. Het lukt vandaag wonderwel. Het is een echt gevecht met zo’n beest. Hij peert ‘m als een raket als ie dat haakje aan z’n lip voelt en je moet hem snel omhooghalen anders hebben je vijf buren ook beet. Makreeltje gezellig gevild en alvast in de koelkast voor morgen. Wat een feest. Een hengelaar zo’n 15 meter bij me vandaan haalde later zelfs nog een kleine zalm naar boven..

Aan het eind van de dag zakt het water en ontstaat er een te sterke stroming. We moeten er mee ophouden. Morgen maar eens kijken of we met het wassende water de hengel weer kunnen laten trillen. Zal mij benieuwen..

Oslo

Dag 33 Oslo

Vanmorgen rijst eindelijk weer de vraag: doen we de korte of de lange broek... Eenmaal buiten klonk het “nou en of”. Door plotseling opkomend fiets malheur namen we de bus naar het centrum. Ondanks onze vraag of chauffeur een seintje kon geven bij het naderen van “centrum” bleef de blik van de Noor strak en op de weg gericht. Zodoende hebben we een groot deel van Oslo vanuit de bus kunnen bekijken.

Via omwegen in het centrum aangekomen, kijken we weer onze ogen uit. Wat een mooie stad en wat een afwisseling tussen moderne wijken en oude gerestaureerde monumentale panden. De zon schijnt en de mensen zijn modern luchtig gekleed. Tegen lunchtijd zijn de terrassen goed gevuld en we doen er van harte aan mee. We heten vandaag immers geen Bob.

In een van de mooie winkelcentra, die prachtig in zo’n wijk zijn opgenomen, passeren we een sportwinkel met een enorm scala aan allerlei fietsen. Of ze ook ventieltjes verkopen. Het antwoord is “neen” maar we hebben vandaag een mooie aanbieding in race fietsen. Toen de sportieve Hulk eindelijk begreep dat het vandaag niet ging lukken, verwees hij ons naar een concurrerende fietsenzaak, verderop in de wijk. Daar slagen we en we slaan twee ventielen in.

We bezoeken de kathedraal, het Norske Opera & Ballett gebouw, het Parlement gebouw, het Raadhuis, het Koninklijk Paleis (waar we dewacht weer hebben zien marcheren) en met een paar stalpoten keren we in de namiddag terug naar de camper. Na verfrissing van binnen en van buiten, fiksen we rap de lekke achterband en zijn blij dat de reparatie aan de accu is gelukt. Wat zijn we weer handig!

De zon lokt nog steeds in de namiddag en per fiets gaan we richting het Norsk Folkemuseum. Een soort Zuiderzee museum maar dan op z’n Noors. Onderweg terug, zien we in de verte die enorm hoge skischans van Oslo opdoemen, boven op een heuvel. Eenmaal terug bij de jachthaven, vragen we de beheerden of dat te doen is op onze als nieuwe fiets. De Noor knikt. Uit zekerheid controleren we het zelf nog even via Google Maps en zien dat het inderdaad te doen is. Je moet alleen op een in topconditie verkerende Dumoulin lijken en we hebben na vanmorgen toch onze twijfels.

We breken op en grotendeels in 2^e versnelling, halen we de top van de Holmenkollen. De imposante schans torent boven alles uit. Ik verzamel al m’n moed bij elkaar en neem afscheid van m’n dierbaar lief die alleen achterblijft. Het eerste deel is te doen. Je staat alleen als een gek ventje te hijgen als een ouwe stoommachine tussen de sporters, die de hoge treden met kikkersprongen nemen. Oh zalige jeugd..! Gelukkig gaat het laatste deel per lift omhoog en in m’n eentje sta ik daar boven in de wind te genieten. Het is een waanzinnige ervaring. Je kijkt over heel Oslo uit. Ik neem even de situatie in me op en voel nu pas wat die Eddy the Eagle in 1988 moet hebben ervaren. Als ik naar beneden kijk word ik spontaan duizelig en kan de camper onder aan de piste nauwelijks ontwaren.

Op de terugweg realiseer ik me hoe belangrijk de knieën voor een mens zijn. Moet af en toe even pauzeren om te voelen of ze er nog aan zitten. Ik gebruik de rondgang door het museum beneden, om de ademhaling weer onder controle tekrijgen.

Bij het verkassen vinden een mooie plek voor de overnachtingaan de voet van de schans, waarmee ik me vanaf nu sterk verbonden voel. We bakken weer wat visjes en zelden hebben we zo’n goed gevulde dag beleefd. Wat een letterlijke en figuurlijke hoogtepunten! Een lekke band, een kapotte accu en een schans. En dat alles binnen één dag. Morgen eens kijken of vriend Albert Steur gelijk heeft. We mogen van hem het Vigelandpark niet missen. Zal mij benieuwen..