Hoewel het de bedoeling was dat we de eerste dag Bremen zouden aandoen, eindigen we vandaagenkele tientallen kilometers verder. Hetlieflijke plaatsje tussen Bremen enHamburg heet Sittensen. In mijn vorige leven ben ik talloze keren in Bremen geweest.Noord-Duitsers houden immers van vis en we hebben ze jarenlang op hun wenkenbediend. Dus Bremen slaan we dit keer bijnader inzien over.

We strijken neer op een mooie camperplaats, omgeven door eenpark vol met vele soorten hoge bomen. De camper staat naast een oude watermolendat zijn rad door een snel stromend riviertje laat ronddraaien. Binnen in demolen zitten Duitse dames die glimlachend hun nijverheid tonen door het duurzaamaangedreven spinnenwiel vaardig te voorzien van een voor mij onbekendegrondstof en dat weten om te vormen tot wol.

Er hier zelfs een hoofdstraat. Vol met gesloten winkels. Diegaan om 13.00 uur dicht tot maandagochtend. Ze kunnen het zich blijkbaarpermitteren. De ongezellige straat staat in groot contrast met de lieflijkecamperplaats waar tien voertuigen kunnen staan. Terugkomend van onze wandelingzien ze dat we inmiddels negen buren hebben. De zon schijnt en de tuinmeubelenkunnen uitgestald. Hemd uit en korte broek aan. De pils is koud en demeegebrachte muzak van Alexander past precies bij ons zelf gecreëerdetafereeltje.

In de stilte vande hoofdstraat troffen we “Den kleine Italiener” der heutabend “geöffnet” ist. Wirbieten heute Spargel mit Pasta! Also Siehaben jetzt zwei Gäste, mein Herr. Derkleine Italiener lacht ons zu, hetgeen we als een bevestiging van onzereservering beschouwen.Wat we met de inmiddels ontdooide meegebrachtebami gaan doen, is nog de vraag. In de koelkast past niets meer. Mij benieuwen…