Dag 2 Van Sittensen naar Puttgarden

De zonovergoten dag begon na de gebruikelijke ochtendrituelen met de vraag: “Zou jij niet eens een geheel ander ontbijt lusten ?” Neen! Antwoordde ik resoluut, met een blik op de met aluminiumfolie bedekte schaal.

Na de hausgemachte pasta di Mama mit Spargel und Lachs beider Kleine Italiener gisteravond, hadden we niet zo’n behoefte aan een zwaarontbijt. We besloten wat fruit te eten en na het ombouwen van een diep bord toteen weelderige opgemaakte fruitschaal, ontstond er zo wat ruimte in dekoelkast. In ieder geval was de bami gered tot lunchtijd.

Tot nu toe openbaart zich bij iedere reis wel een vorm van ongemak aan de camper. Ditkeer diende dit zich wel erg snel aan. Gelokt door de mooie omgeving en het inbloei staande park om ons heen, besloten we ons nog even buiten te installeren.Kreeg echter het grote luik niet open. Wat we ook probeerden. Gelukkig kan je datook van binnen uit, via het luik onder het bed, proberen te openen. Als eensoort ontsnappingspoging dus. Ware het niet dat de “garage” zoals we datnoemen, met het oog op “duur” Noorwegen, boordevol was. Dus eerst het bed omhoog, dan zoveel mogelijker uit slepen wat door de zojuist gecreëerde opening past en vervolgens middelseen gehoekte houding proberen bij het slot te komen…

Met veel zweet op het net gedouchte lijf, dan tochuiteindelijk gelukt en met meegebracht gereedschap het slot geprobeerd bloot teleggen. Inmiddels komen er wat passanten langs met hun gieter om wat water tetappen uit de niet werkende openbare kraan, zo’n 40 cm vanaf onze achterbumper.Beleefd leggen we uit dat de kraan niet werkt.

Na een kwartiertje komt er een vriendelijke Duitser langsdie waarschijnlijk de volle camperplaats had opgemerkt. Hij opent het schuurtje,iets verderop en draait de hoofdkraan open. En er was water!!.

De nieuwe passanten hadden geluk en konden water afnemen.Liepen dus langs de buren terug waartegen ik zoeven had uitgelegd dat er geenwater was. Druk in de weer met het niet functionerende slot, zag ik vanuit m’nooghoeken de norse blikken alsof ze zich voor de gek gehouden voelden. Nét toenik wilde gaan uit leggen wat er was gebeurd, kreeg ik opeens een koudewaterstraal in m’n nek. De aanvankelijk vervaarlijk druppelende kraan, had nuzijn binnenwerk verloren en met grote kracht spoot het water met een forsestraal als een fontein omhoog.

Na de eerste schrik kwam Gré als eerste bij d’r positievenen zocht naar een beker om het water in ieder geval naar beneden te latenspuiten. Passanten stroomden toe en droegen velerlei oplossingen aan dieonuitvoerbaar bleken. “ Hat jemand vielleicht ein Abschlusshahn?” (heeft er iemandtoevallig niet een kraan bij zich?) vond ik de mooiste. Terwijl Gré zich natliet spuiten omdat doekjes en bekers niet hielpen, ging ik op zoek naar lokalendie misschien een nummer van de Gemeente Sittensen wilden draaien. Helaas was het dorp op zondagmorgenuitgestorven. Ik belde na wat te hebben rondgelopen het nummer van de lokaleVVV maar het antwoordapparaat bracht me niet verder. Uiteindelijk via 112 hetnummer van de lokale politie gekregen, die me doorverbond met deFeuerwehr. De dienstdoende brandwachtbezwoor me vooral kalm te blijven en de camper eerst in veiligheid te brengen. Hij beloofde me schnellstens wie möglichvorbei zu kommen…

In m’n lompheid geen seconde meer aan Gré gedacht, die depogingen inmiddels had opgegeven om met bekers en lappen de hoge fontein totovergave te dwingen. Kletsnat zond ze terecht blikken uit waar je een leger meetot stilstand kan brengen. Ik had huis en haard in de steek gelaten en hadnatuurlijk eerst de camper moeten verplaatsen. Alsnog gedaan. Ruimte zat wantiedereen in de buurt was ‘m gesmeerd. Naonszelf te hebben afgedroogd arriveerde endlich de Feuerwehr. “Hoe lang defontein al spoot…? “Geen idee meinHerr, warum eigentlich? “Für dasProtokoll” was het antwoord. Stom vanons natuurlijk dat we dat niet wisten... Uiteindelijk, na wat vriendelijkhedente hebben uitgewisseld en felicitaties met de overwinning van HSV te hebben overgebracht, onze reis vervolgd. De Feuerwehrachterlatend rond de fontein, gewapend met formulieren en portofoons en wijverder richting Puttgarden.

Vanuit dit dorp vertrekken we dinsdagmorgen as vroeg met deboot naar Denemarken. Het dorpje ligt op het eiland Fehmarn. Gaan we morgen verkennen, want iop een ofandere manier heb ik wat met die naam..