Dag 4 Naar Kopenhagen

Omgeven door een enorm kabaal van toeterende Ajaxsupporters probeerde ik de Duitse dame te verstaan in haar loketje. Ik had haar m’n ticket aangereikt van de boeking voor de boot naar Denemarken. De tickets had ik een maand geleden gereserveerd, maar blijkbaar had ik m’n scherm niet verder naar beneden gescrold toen ik het vakje had aangevinkt van < 8 mtr. Ik had bovendien gekeken naar de Deense site. Er bleek zelfs ook een Duitse site te wezen. In ieder geval had ik met de camper nu een kaartje van een auto-met-aanhanger<8mtr. Ik schreeuwde door de gaatjes in de ruit of er vielleicht een prijsverschil was. Nein! Brulde de Dirnl. "Was ist denn ja das Problem?" vroeg ik. En terwijl het leger toeterende Ajaxfans groeide in zowel aantal als in decibellen schreeuwde ze dat ze me zo niet door kon laten. “Sie sollten Sich ja bei den anderen Wohnmobilen fügen, und das geht jetzt nicht!!“ Ze werd niet alleen bozer, jedoch auch roder!.Ik beheers toevallig die Deutsche Sprache ziemlich gut en weet wanneer ik me bij zulke situaties als een Duitser moet gaan gedragen. En als zo vaak hielpen ook nu weer m’n twee gehoorapparaten me daarbij een stap verder: Ik haalde ze demonstratief uit de oren en blafte : "Und jetz höre ich nichts mehr! Probier es nochmals zu erklären…"En onder de aangezwollen Ajax-kreten, begeleid door ritmisch ondersteunend getoeter, kwam het bekende “doorwuif”-gebaar. We sloten ons netjes aan bij de andere wachtende campers. Weer een probleem minder in de wereld.

Op de boot bleken veel supporters geen weet te hebben wat er de avond ervoor was gebeurd in Manchester. De verslagenheid viel als een koud dak op de dorstige lijven. "Als de wedstrijd maar doorgaat" , was de heersende gedachte. De feestvreugde nam nog verder af toen de penningmeester van de groep de Deense kronen had omgerekend naar Euro’s. “Jullie moeten langzamer drinken, zei hij terwijl hij in één teug zijn glas naar binnen liet glijden. Een glas aan boord kost hier €5,00..”

De oplossing was snel gevonden. Een tray met blikjes uit de Taks Free Shop bracht uitkomst. Of ik er ook een wilde…”Mannen ik moet nog even naarde Noordkaap, maar veel plezier en juich morgen vooral!”

Na 45 minuten was de overkant in zicht en klonk de oproep om weer achter het stuur te kruipen. We vervolgen onze reis richting Kopenhagen door het schone Deense land. De meeste camperplaatsen zijn eind mei al overvol, dus wordt het een camping zo’n 9 km ten zuiden van de hoofdstad. Tijd om de boel weer even door te spoelen vanbinnen en van buiten. Die Meermin blijft volgens mij nog wel een dagje verder broeden op d'r kei.