Dag 5 Fietsen in Kopenhagen

Jongens wat is Kopenhagen een leuke fietsstad. De camping ligt zo’n 9 km ten zuiden van de stad. Weliswaar met een heuvelachtige benadering maar daar hebben de LifePo4 batterijen in de fietsen geen moeite mee.

Wat direct opvalt is dat je altijd fiets in kolonne. De fietspaden zijn daar ook op berekend. Er fietst ook van alles door elkaar. Stoere jongens in korte broek (ondanks de 13 graden) veelal met lange baarden, mooie meiden in strakke leggings, maar ook stropdassen in driedelig grijs met snelle schoenen, een rugzak en een valhelm.

We leerden er ook wat nieuwe gebaren. Wanneer je in een kolonne stopt, dan steek je je hand op, richting schouder. Alsof je op een nichterige manier iemand groet. De fiets achter je weet dan dat je remt en steekt ook de hand op. Anders zou je de het hele peloton over je heen krijgen.

Het was in het begin wat vreemd, wanneer je een onbekende dame voor het stoplicht aan de overkant, jou ziet groeten. Je steekt beleefd ook je hand op. Wat de Deense dus vreemd vindt want je staat al stil. Aan het type gelach achter me, weet ik inmiddels dat Gré zoiets eerder doorheeft dan ik.

Om precies 12.00 uur klonk de fanfare in de Amalienborg en waren we getuige van de wisseling van de wacht. Best leuk om te zien. Die Denen maken er werk van. Al zou ik ze adviseren om wat kieskeuriger te zijn bij de selectie van deze mannen. Ik moest bij het marcheren eerder denken aan “Daar komen de Schutters” dan aan de onlangs vernieuwde “Zwitserse Garde”.

De zeemeermin die al jaren lang op d’r keitje vertoeft zit daar nog steeds en is nog altijd een bezienswaardigheid. Er waren een paar bussen met Chinezen en Japanners gedropt waardoor je verblind werd door het flitslicht. De meermin blijft maar stoïcijns naar het water staren.

Na de lunch aan de haven met een lekker vissie togen we naar de Nyhavn. De kleurige kade met al die oude barken waar je gewoon een bakkie moet doen. Moet ook nog wennen aan de wisselkoers want ik bleek na twee koffie €13,50 aan fooi te hebben gegeven bij het pinnen.

Ook indrukwekkend was het eiland Papiröen, waar je op terrassen aan het water vele soorten voedsel kunt scoren vanuit markthallen. In tegenstelling tot onze bovengenoemde stops was hier het eten best betaalbaar.

Terug via de luxe lange winkelstraat Ströget komen we langs Tivoli. We beraden ons of dat er nog bij zullen pakken. Achteraf hadden we onze lunch wat kariger moeten besproeien want er lagen nog wat kilometers op ons te wachten.

Terug op de camping vernemen we van zoonlief dat hij geslaagd is voor het theoretische gedeelte van het camperrijbewijs. Gelukkig een reden om het glas te heffen in voorbereiding op de match van vanavond. Op de camping zijn er geen andere Hollanders. We zullen onszelf moeten zien te vermaken. Gelukkig is de koelkast goed gevuld.