Dag 26 De Lofoten

Een vreemd verschijnsel maakte ons de afgelopen nacht wakker. Het werd plotseling zomaar donker. Toen we rond 3 uur ’s nachts naar buiten keken was de zon opeens verdwenen. Weg…zomaar. Het was net alsof iemand vanuit zee een donkere deken over ons heentrok, de zon wegnemend. Het werd snel kouder en gelukkig was een extra deken binnen handbereik zodat we verder konden pitten. De volgende morgen zag de wereld er totaal anders uit. Dikke wolken dreven het fjord binnen en benamen ons het zicht. De anders zo mooie route naar A was nu een troosteloze miezerige aangelegenheid. Af en toe namen we een zijweg om wat vissersdorpjes tebekijken.

Mijn visverwerkings hart gaat daar sneller van kloppen. Maar ook al hebben de Noren veel buitenlanders in dienst, ze blijven de duurste leveranciers van Europa en heb ik er dus niets te zoeken. Aan de rand van zo’n dorp brengt een geur me terug naar de begin periode van mij carrière. De tijd waarin ik vrachtwagens met spiering heb verkocht. Die stank bij het invriezen, krijg ik nooit meer uit m’n kop. En daar is ie weer terug. Een smet hier op die mooie Lofoten. We zien al snel de oorzaak: Hoge horizontaal geplaatste rekken waar men kabeljauwkoppen op droogt. Dezelfde methode als bij stokvis, waar de kabeljauw over de stokken heen hangt. Wat een ondraaglijke stank waait de wind ons tegemoet! We maken dat we wegkomen.

Onderweg is het gebruikelijk dat camperaars elkaar begroeten. Je haalt even je hand van het stuur. Alle Europeanen doen mee. Motorrijders doen het ook met elkaar. Het valt ons op dat Noren daar niets voor voelen. Ook als je ze onderweg begroet tijdens een wandeling kijken ze je stuurs aan. Áls ze al opkijken. We zullen het de komende dagen eens in de gaten houden.

Vanuit het dorpje A beklimmen we wat rotsen en boven de mist uit, begluren meeuwenkolonies. Het is een mooie wandeling. Vanuit A (je spreekt het uit met een plat Amsterdams accent), het zuidelijkste te berijden punt, nemen we dezelfde weg een stuk terug naar Moskenes. Omdat het miezerig en mistig is, staat er nauwelijks wind. Elk nadeel heeft z’n voordeel. Daarom nemen we de 4 uur durende overtocht naar Bodö van 21.30 uur. Kosten €225,-- We houden die Lofoten voor gezien.

De zee is redelijk glad en er staan vandaag geen walvissen op het program. Na 4 lange uren komen we om 0.30 in Bodo aan. Gelukkig is er binnen 6 km een mooie standplaats aan zee. Met wat mazzel staan we aan het strand en binnen 1minuut vallen we in slaap. Dat beetje duisternis bevalt goed ‘s nachts. Donderdag maar eens zien waar dat vaste land allemaal toe leidt. Zal mij benieuwen,,