Dag 36 Van Göteborgnaar Väröbacka (24 juni)

Dag begint met regen. We besluiten Göteborg te laten voor wat het is. Komt nog wel een keer. De gehele ochtend bezig geweest met oplossen van ons internetprobleem. Een echt regen klussie. Een prepaid contract met Orange.es waarbij je in heel Europa kosteloos kan blijven roamen. Na 15juni weliswaar aangepast, maar blijft toch makkelijk. Áls het werkt…Kwam er zelf niet meer uit. Thuisfront gebeld. Ook niet. Zelfs scheldwoorden in het Spaans richting het modem werken niet, dus uit armoede dan maar camperplaats opgezocht met betaalde wifi. Staat geld genoeg op m’n Orange account, dus bellen met die Spanjaard. Hij legt uit dat mijn contract is verbeterd. "U had immers eerst 100 Mb voor € 1. Hebben we na 15 juni voor meneer goedkoper gemaakt naar 1 Gig voor € 7. En uw 1 Gigabyte is nu opgebruikt, dus er is geen internet meer”. Hoe kan ik dat nou weten??? “Kunt u allemaal zien op internet…..” Mijn corazón slaat muy rapido op hol. Daar ben je nou de hele ochtend mee bezig geweest! De lieve man kan het ook niet helpen, maar ben blij dat ie niet tegenover me zit.

Gelukkig is het contact met de wereld tegen de namiddag weer hersteld en gaan we verder met genieten. De camperplaats staat weer aan het water, dat nu Kattegat heet, maar dat terzijde. Het is namiddag, dus het water loopt terug. Een beetje hengelaar weet, dat je dan beter niet kan vissen. De wetten van de hengelsport trotserend, klauter ik de pier op en voel dat de wind met kracht 7 me probeert terug te duwen. Vergeten de Jezussandalen te verwisselen voor Theo Tol schoeisel, waardoor enkels het zwaar te verduren krijgen bij het bedwingen van het basalt.

Met de kop in de wind en de blik strak naar de zee, werp ik met al m’n kracht het lood in een boog richting Denemarken. De wind giert om me heen en pikt draad met lood en aas mooi op, om het achter me weer neer te gooien tussen de kieren van de rotsblokken. Dat ontbrak er nog aan. De andere kant van de pier dan maar geprobeerd. De wind draagt het geworpene ver mee, maar krijg het zakie weer terug, voorzien van een baal wier om de makrelenhaakjes heen. Ik blijf een half uurtje ploeteren en zie vanuit de verte dat Gré de tuinstoelen uit voorzorg naar binnen heeft gehaald. Iedere stap dichter bij de camper brengt windkracht 7 een bekende geur naar me toe. Mijn dierbaar lief heeft me verrast met een “Dikke Koek”. Mijn gevoelige karakter begint spontaan te smelten. Heet uit de oven gaat er een kaasschaafplak boter overheen en de Nespresso doet de rest. Jongens wat een feest.

Morgen verder zuidwaarts. Eerst Varberg, dan Halmstad en einddoel misschien Malmö. Of misschien ook niet. Zal mij benieuwen..