Dag 17 Van Rovaniemi naar Vadsö.

Bij het opstaan merken we dat het zonnebrillenweer is. Dat was het afgelopen nacht ook al. De zon is de hele nacht niet ondergegaan. Bijrijdster klaagde al over het grote aantal kieren in de verduistering van de camper. Is nog niet gewend aan zo’n Kivo slaapje.

Omdat er voor vandaag regen is voorspeld, stellen we ons in op een lange rit noordwaarts op de E75. We vertrekken met 9 graden en een zonnetje, maar na een half uurtje begint het al te regenen. Tegen lunchtijd bezoeken we een Finse K-markt supermarkt. Er zijn immers wat gaten in de proviandkast gevallen. We zijn verbaasd over het uitgebreide assortiment. Zelfs de dropvoorraad vullen we aan.

Er is wel een extra moeilijkheidsgraad. Als je niet kan zien wat je koopt, dan is er een probleem. Uit het etiket kan je echt geen wijs worden. Nou heb ik een behoorlijke talenknobbel, maar Fins is me toch echt een brug te ver.

Zelfs de uitgebreide Deen-ervaring van bijrijdster schiet te kort. Wanneer ik even later teruggekeerd in de camper, boven mijn kom met fruit, de yoghurt uit het pak wil schudden, krijg ik een liter melk in het kruis. “Gelukkig niet op m’n vloerbedekking” klinkt het.

We vervolgen onze weg op de inmiddels saai aan het worden E75. De regen gaat over in natte sneeuw en we lezen 3 graden af. We raken blijkbaar gewend aan de woeste rivieren en het van loofhout naar dennenhout veranderende landschap. Tot beider blijdschap passeren we wat later een hengelshop. Als een kind in een snoepwinkel vullen we de voorraad aas en lood aan.

Nou is het gerei eindelijk zoetwater-compleet en dan moeten we constateren dat zowat alle meren bevroren zijn en grotendeels bedekt met sneeuw. Het kan verkeren..

We kunnen ook niet sneller gaan rijden, want om de paar kilometer zien we zo’n gewei aan de kant staan treuzelen of ie wel of niet gaat oversteken. Soms in z’n eentje en soms met velen.

Omdat het weer vandaag niet mee zit, blijven we rijden en stoppen pas als het droog is geworden. De zon breekt gelukkig door en tegen zessen staan we op de Fins-Noorse grensplaats Utsjoki. De naburige camping lijkt niet erg sjofel. We besluiten eerst te gaan eten en daarna de benen te strekken.

Omdat het zonnetje schijnt en dat zal blijven doen, kunnen we net zo goed Noorwegen binnen rijden. Het is inmiddels 20.00 uur. Het blijkt een goed besluit. Het landschap verandert meteen. We zien dat de woeste rivieren breder worden, de bergen hoger en het zoetwater zout . Wat een landschap. We rijden richting Vadso en stoppen op een mooie parkeerplaats in Vestre Jacobselv.

De kurk mag er weer af en we proosten op Noorwegen. Morgen proberen we Vadso en Vardo te bezoeken. Schijnt noordelijker te liggen dan de(commerciële) Noordkaap. Zal mij benieuwen..