Dag 22 Van Tromsö naar Skatvik

Alwéér door een stralende zon wakker geworden. Hoe is het toch mogelijk, zo noordelijk. Na het ontbijt de fietsen van het rek getild en afgestoft. Was sinds Kopenhagen niet meer gebeurd. Snel de stad in. Via de voor auto’s verboden “boulevard” en langs de haven, fietsen we richting Tromsöbrug. Deze gigantische brug kunnen we nemen, omdat onze bikes door elektra worden aangedreven.

Aan de andere oever bevindt zich namelijk de IJskathedraal (Ishavskatedralen). Het is een architectonisch hoogstandje. Via de tussenopeningen in de overnaadse wit geplastificeerde enorme panelen, valt veel licht de kerk binnen. Want dat is het. Een gewone kerk. Van binnen is de Lutheraanse kerk sober ingericht met veel jaren 6o beuken. De achtergevel achter het altaar maakt echter veel goed. Een enorme glas en lood wand praalt in het zonlicht. ’s Nachts is de IJSkathedraal echter op z’n best. In blauwachtig licht gehuld, zijn de in rij liggende witte punten ’s winters een verlicht baken tegen de donkere hemel. Deze weken moeten we die duisternis echter ontberen.

Na ons fietsrondje door de stad gaan we lozen, nemen vers water in en zijn we op weg naar het eiland Senja. Da’s makkelijker gezegd dan gedaan. We gaan onder de grond en de Garmin laat ons snel in de steek. We missen een paar rotondes en moeten in het donker snel terug vallen op de kaart. We voelen ons even net mollen maar gelukkig weet bijrijdster ons navigerend uit de duisternis te redden en kunnen we weer opgelucht frisse lucht inademen.

De kaart lezend gaan we vandaag eventjes via de overkant van het fjord naar dat volgende eilandje. In feite rijden we dan van Groningen naar Maastricht. Er komt geen end aan. Op dit traject van Tromsö naar Senja zien we Noorwegen in het klein. Alles passeert. Steile besneeuwde bergtoppen, akkers, beken, snel stromende rivieren, watervallen en wat dorpen. Nadat we vaststellen dat de sneeuw verdwijnt door de felle zon, passeren we weer een met sneeuw bedekt bevroren meer.

We gaan na wat tunnels van de 86 af en rijden 8 km over een grindpad naar het dorp Skatvik. Daar is een kleine camping aan een fjord. Doorde droogte laten we dichte stofwolken achter zodat achtervolgers het wel laten ons op dit smalle pad in te halen. De camping is kleinschalig maar een heerlijk gezellig oord waar we een mooie plaats vinden die uitkijkt op het fjord. Ik kan er zelfs een bootje huren om in het 80 meter diepe fjord morgen op jacht te gaan naareen heilbot. Wie weet kom ik terug als die visser in mijn favoriete schilderij van Winslow Homer. (jaa..even googelen!)

Voor de dis zijn vandaag de twee eergisteren gevangen schelvissen aan de beurt. De filets gaan op de grilplaat en smaken binnen 3 minuten heerlijk bij de meegereisde rode kool en de koele verdejo. Vermoedelijk morgen een rustdag voor de camper. Met het bootje dat fjord op. Zal mij benieuwen...