Dag 30 Van Bronnoysundnaar Levanger

Gisteravond niet de moed gehad om de ladder te plaatsen richting LNB want het stormde en het kwam met bakken uit de hemel. Kortom, dé ingrediënten voor een goede nachtrust. Tegen drieën maakt een geraas op het water ons wakker. De gordijntjes geopend, en ja hoor….daar was ze dan. Dat prachtig mooie en beroemde postboot/cruiseschip, de Hurtigruten. Ze meerde dicht bij ons aan. Geweldig om te zien. Mooi in een krans van licht en stromende regen om d’r mooie Noorsrode romp, kwam ze bij ons langs zij. Er ging niemand van boord. Er werd snel geladen en gelost en ze dreef een half uurtje later weer verder het fjord uit, richting Atlantic. Met een indrukwekkende gratie, verlichte ze zachtjes ronkend, het donkere fjord en liet ons in duisternis achter.

Ondanks de motregen, de zondagochtend goed begonnen. We rijden richting punt van het eiland waar je in Torghatten een berg kunt beklimmen met een enorm gat in de wand. Het is ruim een half uur klauteren over stenen en door beekjes om bij dat beroemde gat uit te komen. Het is droog als we beginnen en het is een ware aanslag op bovenbenen en enkels. Gelukkig zijn we wat betreft het ene goed bedeeld. Voor het andere vertrouwen we op het door Theo Tol geleverde materiaal.

Het is een immens groot gat van wel 160 meter lengte, waar je met gemak de domtoren doorheen zou kunnen schuiven. Er liggen gigantisch grote rotsblokken op de bodem die naar beneden zijn gestort, waardoor dat gat is gevormd. Er bekruipt je een gevoel dat je een valhelm op zou moeten hebben.

Op de te vervolgen route langs de RV17 ligt nog één veerboot in het verschiet. Van Vennesund naar Holm. Wanneer we aankomen rijden, doet het kreng net z’n klep dicht. Na de lange lunch maar weer een wandeling langs de kade, waar ik door de open deur van een schuurtje een Noor zie staan te fileren. Ik loop naar binnen en merk al gauw dat de Noor geen feestneus is. Reageert niet op mijn opmerkingen maar is wel behendig met z’n mes. Haalt mooie filetjes van de gullen af. In de hoek zie ik een mooie slijpmachine staan. Ik loop terug naar de camper en haal m’n fileermes. Weer terug in de schuur kijk ik hem aan en zeg: “..ik durf het haast niet te vragen..” en neig met m’n hoofd schuin naar de slijpmachine. De baard knikt en ik ben dankbaar voor het internationaal klinkende verzoek. Vanuit m’n ooghoek zie ik dat hij me goedkeurend beloerd en reikt me zijn twee reserve messen aan. Ik slijp ze vlijmscherp en ontvang een dankbaar gebrom.

Ik hoor plotseling Gré roepen vanuit de camper dat er een boot in aantocht is. Dat is sneller dan het schema aangeeft. Dat zit weer mee. Eenmaal op het dek, breekt de hel los. Het wordt de rest van de dag niet meer droog totdat we aankomen in Levanger. We zoeken een mooie plek op en genieten van de met zorg bereide pasta. Het was weer een welbestede dag. Morgen richting Trondheim. Weersvoorspelling blijft schommelen tussen somber en slecht. Zal mij weer benieuwen..